کارگردان فیلم سینمایی «آوازهای سرزمین من» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما در کشورمان مانند بسیاری از کشورهای صاحب صنعت سینما می بایست جشنواره ای بین الملل برای تولید آثار سینمایی مان داشته باشیم و بتوانیم از این رهگذر سینمای پاک و نجیب خود را که این روزها علاوه بر خاورمیانه توانسته طرفدارانی در اروپا و آمریکا پیدا کند را به همه جهانیان معرفی کنیم اما دستیابی به چنین امری نیاز به تدبیر، تأمل و استفاده از نظرات صاحب نظران و همچنین استفاده از تجربیات جشنواره های موفق دنیا دارد.

وی با تأکید بر اینکه جشنواره بی رمق «جهانی فجر» تمامی داشته های سینمای ایران را از بین می برد یادآور شد: پیش از پیروزی انقلاب اسلامی جشنواره بین المللی فیلم «تهران» در رده جشنواره های الف سینمای جهان قرار داشت اما در حال حاضر باید از مدیران سینمایی سوأل کنیم که جایگاه جشنواره جهانی فیلم فجر در میان جشنواره های ریز و درشت سینمای جهان کجاست!؟؛ ما باید در جمهوری اسلامی ایران اگر می خواهیم برای رشد و ارتقای فرهنگ مان کاری انجام دهیم بایستی بهترین باشیم و این مسأله نیاز به آن دارد که مسائل را سردستی قلمداد نکرده و به صورت ضعیف و سرسری از کنار بسیاری اصول نگذریم.

رافعی ادامه داد: پرسش من از مدیران سینمایی این است که آیا اینکه ما توانسته ایم برای این دوره از جشنواره مثلاً یک فیلم از عراق، روسیه و یا سوریه بیاوریم هنر است؟؛ ما زمانی می توانیم به جشنواره جهانی مان ببالیم که تمامی فیلمسازان مطرح دنیا مایل باشند برای اولین بار فیلم هایشان را در جشنواره ما رونمایی کنند والا اینکه از چند کشور چند فیلم معدود و بعضاً به نمایش درآمده بخواهد در جشنواره مان حضور داشته باشد کجایش می تواند برای ما مایه مباهات و افتخار باشد؟

این فیلمساز در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه تمامی جشنواره های معتبر سینمای جهان بخش های ملی و بین الملل خود را به صورت همزمان برگزار می کنند اظهار داشت: متأسفانه ما دست به بدعت گذاری هایی می زنیم که عایدات مثبتی برای مان در پی ندارد و بر این اندیشه هستیم که این گونه رفتار و اعمال ها می تواند سینمای ما را موجه نماید!؛ جشنواره ملی و بین المللی قطعاً باید در یک زمان برگزار شوند تا فیلمسازانی که از کشورهای مختلف جهان برای حضور در جشنواره دعوت می شوند بتوانند با حضور در سینماهای مردمی میزان استقبال مخاطبان از سینما را بسنجند و با آن ها به گپ و گفت بنشینند.

کارگردان فیلم سینمایی «فصل فراموشی فریبا» خاطرنشان کرد: از سوی دیگر زمانی که جشنواره ها در یک زمان برگزار شوند فیلمسازان جهانی امکان آن را دارند تا بخش عمده تری از آثار سینمای ایران را در ایام برگزاری جشنواره تماشا کنند و اینکه در جشنواره جهانی تنها شاهد تماشای ۳ فیلم از سینمای ایران هستند به هیچ عنوان نمی تواند سینمای ایران را به آن ها معرفی کند.

وی افزود: سال گذشته که جشنواره برای اولین بار به صورت تفکیک شده برگزار شد ما با سالن های خالی سینما مواجه بودیم و این مسأله باعث شد تا جلوی مهمانان خارجی آبروی سینمای ایران ریخته شود؛ متأسفانه ما با بی تدبیری هرچه تمام تر کاری می کنیم که سینمای مان روز به روز به سمت اضمحلال برود و این برای آینده سینما بسیار خطرناک است.

رافعی در خاتمه این گفتگو گفت: سیاست عجیبی در سازمان سینمایی رایج شده که من از آن با عنوان سیاست «راه بینداز، جا بینداز» نام می برم؛ متأسفانه مدیران سینمایی ما با بی تدبیری کارهایی را در ابتدا راه می اندازند و زمانی هم که با واکنش های منفی از سوی اهالی سینما و کارشناسان روبرو می شوند با اصرار بر تکرار اشتباه می خواهند آن سیاست را در سینما نهادینه کرده و جا بیندازند که کاری بسیار غلط است؛ جشنواره فیلم فجر آنقدر پتانسیل دارد که نیازی به تفکیک و جداسازی نداشته باشد و بتواند به صورت همزمان نظرات سینمای جهان را به سوی سینمای ایران جلب کند اما تمامی این ها نیاز به حضور افرادی در مسند مدیریتی سینمایی دارد که دل برای سینما بسوزانند و اصراری به انجام کارهای غلط نداشته باشند.